En toen was het alweer maart! Niet te geloven hoe snel de tijd gaat. Sorry dat het zo lang duurde voor een volgende update. Er gebeurt zo veel in zo'n korte tijd dat ik het best lastig vind om mijn blog bijgewerkt te houden! Maar hier is het dan: een verslag van afgelopen maanden! Hoogtepunten, dieptepunten en meer. :)
Afgelopen december konden mijn ouders, zusje en broertje me opzoeken in Redding. Het was fijn dat ze met hun eigen ogen konden zien waar en hoe ik de afgelopen tijd heb geleefd. Een stuk leuker en echter dan via Skype! De kerstdagen hebben we in Redding doorgebracht. Eerste kerstdag hebben we bij Denny's gedineerd (hoe Amerikaans wil je het hebben, haha!), we hebben veel met mijn Nederlandse "familie" hier opgetrokken en we zijn meer naar de kerk gegaan dan de doorsnee christen zou doen.:) Na de kerstdagen zijn we 2 dagen in San Francisco geweest. Een ontzettend leuke ervaring! Foto's zijn op Facebook te vinden:) Vervolgens begonnen we onze reis naar het noorden. We hebben minstens tien uur in de auto gezeten voordat we in Klamath Falls aankwamen. Daar hebben we overnacht, rust gepakt die we nodig hadden voor de volgende dag: Nog zo'n 8 uur in de auto! Hoera! Na 11 jaar bevonden wij ons toen weer in Yakima! Dit keer met Jasper uit mijn mama's buik! Geweldig om mijn oude school weer te zien, mensen te ontmoeten (die mij wél herkenden! Haha!) en Nieuw Jaar met mijn gezin te kunnen vieren! Uiteindelijk kwamen we weer in Redding aan, waar we nog een paar dagen samen van Amerika, Bethel en elkaar konden genieten! Twee ontzettend gave weken. Ik houd van mijn gezin en ik ben ontzettend dankbaar dat ze konden komen!
Na de twee weken kerstvakantie begon school weer! ZO goed! Ik moet eerlijk zeggen dat ik het lastig vond de eerste twee weken. Iedereen kwam terug met allemaal bizarre verhalen van hun kerstvakantie. Ik had ontzettend de neiging te gaan vergelijken en me minder "goed" te voelen. Alsof mijn proces met Jezus minder waardevol is! Om meerdere redenen ben ik altijd erg gericht geweest op prestatie. En hoe meet ik mijn prestatie? Door te vergelijken. Maar ik leer steeds meer dat het niet gaat om hoe "ver" je bent of hoe goed je iets doet. Het gaat om relatie hebben met God. Alles wat ik doe, komt voort uit de relatie die ik met Hem heb. Het komt voort uit wie ik ben, Zijn dochter! En de rest is daar een resultaat van! Mijn huisgenoot, Eline, zei laatst: "Doen waarvoor je gemaakt bent, is makkelijk als je weet wie je bent." En we hoeven niks voor God te doen! Zodra we iets willen doen voor Zijn goedkeuring of voor de goedkeuring van anderen, zit er iets heel erg verkeerd. Het gaat helemaal niet om prestatie, maar om relatie!
Oh ja, nog zo iets. Opgroeiende in een cultuur van "doe maar normaal, dan doe je gek genoeg" en de negatieve associatie van de term "heppie kleppie christenen", zag ik vreugde vaak als iets overbodigs. Blij zijn is goed, maar niet teveel hoor! Wat ik nu steeds meer leer is het belang van vreugde in het leven van een christen. ( Het is een vrucht van de Heilige Geest! Als we als christenen geen vreugde hebben, ontbreekt er iets dus behoorlijk!) Problemen of slecht nieuw zijn een relatiteit, maar God geeft ons een relatiteit die groter is! Het heet niet voor niets BOVENnatuurlijk! Christenen zouden de vrolijkste mensen op aarde moeten zijn! Niks is te groot voor God, er is niks dat Hij niet kan herstellen. Dat geeft ontzettende hoop! Waar focus ik op? Het probleem, of op het antwoord?
Ik leer ontzettend veel en er gebeuren veel leuke dingen. Maar er is ook iets gebeurd wat alles behalve leuk was. Mijn oma kreeg een beroerte en overleed binnen twee dagen. Heftig, onverwachts en moeilijk, helemaal aangezien ik hier zat, ver weg van mijn familie. Geen afscheid, geen begrafenis... Gelukkig waren er vrienden die er voor me waren, die twee dagen en daarna. We hebben voor haar genezing gebeden... Wat niet waar is geworden. Ik geloof dat God haar had kunnen genezen. En het is makkelijk om me af te vragen "waarom niet". Maar ik laat een mysterie als deze geen invloed hebben op de openbaring dat God goed is. Ik weiger een theorie te creeëren, zodat het in mijn denken past. Ik weet dat God goed is, ookal begrijp ik niet alles. Iets wat ik ontdekt heb, is dat ik God vaak toelaat tot zover ik het snap of tot zover ik het zelf kan. Ik leer steeds een beetje meer om Hem te vertrouwen, ook als ik het niet begrijp!
Iets anders wat ik leer, is groter dromen. Ik wil voor generaties dromen! Ik hoorde laatst iemand (in het Engels) zeggen: Als je dromen haalbaar zijn, droom je te klein! Wij zijn allemaal een stukje van het hart van God. We hebben allemaal iets in ons, wat niemand anders draagt. We kunnen allemaal de wereld iets geven, wat niemand kan zoals wij dat kunnen. En als we daar niet in wandelen, loopt de wereld een stukje glorie van God mis! We hebben allemaal iets wat ons hart sneller doet kloppen. En we hebben precies die gaven die daarop aansluiten. Net als Bob in The Incredibles... Hij ziet onrecht, hij wil en kan er iets aan doen, maar de wereld vertelt hem dat hij zich moet aanpassen. Ze zijn geintimiteerd door zijn geweldigheid, haha. Ik dacht altijd dat ik mezelf niet geweldig of leuk mocht vinden. Dat was arrogant! Maar God heeft ons stuk voor stuk geweldig gemaakt (dat ontkennen geeft God geen eer!) en wil dat wij doen wat ons hart sneller doet kloppen. Hoe gaaf is het om samen te werken met de maker van je hart!? Ik ontdek meer en meer wat God in mijn hart heeft gelegd en leer groter te dromen met Hem!
Iets waar ik heel enthousiast over ben: Over twee weken begeef ik mij in Tijuana, Mexico! Het geld is bij elkaar gekomen! (Thank you, Jesus!) Ik zit in een van de aanbiddingsteams, spannend! Ik zal gitaar spelen en achtergrond zingen, in het Spaans! (!!!!) We gaan met onze teams waarschijnlijk zo'n 6 keer aanbidding leiden in plaatselijke kerken! We zullen de straat op gaan, genezingen zien gebeuren, mensen ontmoetingen met hun maker zien krijgen en andere bizarre dingen zien gebeuren! YES! En... iets ontzettend geestelijks, waar ik erg naar uit kijk: Taco's eten! Ze schijnen daar bizar goed te zijn, hemels, haha! Deze trip is voor mij bedoeld, de taco's zijn een teken, haha! Dank u, Jezus!
Volgende maand hoop ik weer een blogupdate te schrijven waarin ik verslag zal doen van de reis!
Dit waren een paar van mijn belevenissen en wat flarden van mijn proces! Iedereen die dit jaar mogelijk heeft gemaakt en me gesteund heeft op wat voor manier dan ook: Ontzettend bedankt! Zegen, zegen, zegen!:)
Rozemarijn
