En toen was het kerstvakantie! Langzaam maar zeker nemen de kerstlichtjes de stad over. Prachtig. Zó over-de-top, net-uit-een-film en asociaal in mijn (Nederlandse) ogen. Het is hier nog makkelijk 20 graden, maar de kerstsfeer valt niet te ontkennen. Je kan zeggen wat je wilt, maar je kan nergens kerst vieren zoals in Amerika!
Geweldig! - op het gebrek van mijn familie na. December, de maand die in het teken staat van familie. (Of van kerstbomen, Christmas carols en borderline coma-eten.) Het is dan ook niet gek dat ik er deze maand mee om de oren geslagen werd. (met familie, bedoel ik dan. Ach ja, en met de rest ook.) Met de kerstvakantie om de hoek, werd ik afgelopen paar weken omringd door mensen met verschillende en vaak gemengde emoties. Voor velen zou het niet lang meer duren voordat ze thuis zouden zijn. Bij hun familie.
De vraag "Roos, wat doe jij in de kerstvakantie?" heb ik inmiddels wel 100 keer beantwoord. En met elke keer werd het me duidelijker dat ik het helemaal niet zo leuk vind om (voor het eerst) kerst zonder mijn familie te vieren. Vooral afgelopen maand ben ik meer en meer gaan beseffen hoe waardevol familie is. Zoals men zegt, familie kun je niet kiezen. Beseffend dat we ons hele leven familie blijven; hoe ga ik met deze mensen om? Wat is mijn doel in deze relaties? Ga ik het "overleven" of ga ik ervoor om sterke relaties te bouwen? - vragen die de afgelopen tijd door mijn hoofd zweven. Ik ben altijd al veel met familie bezig geweest, maar het raakt me afgelopen weken veel anders en veel dieper dan eerder. Relaties, familie - het is het allemaal zo waard om kwetsbaar te zijn en om ervoor te vechten!
Ook al ben ik deze kerst niet mijn echte familie, ik heb hier gelukkig mensen die als familie voor me zijn. (Geen zorgen, mama :) ) Ik kan kerst vieren bij een geweldig Nederlands-Amerikaans gezin met mijn lieve huisgenootjes. We hebben al veel voorbereidingen getroffen! Een gigantische kerstboom met lichtjes zoals in de film "the Grinch", een stapel met mysterieuze, ingepakte cadeautjes en de anticipatie die zicht opbouwt... Het gaat geweldig worden! Ah, ik ben ontzettend dankbaar voor mijn familie. Dichtbij en ver (ver ver ver) weg.
Nog iets waar ik dankbaar voor ben, is de reis waar ik in April op kan gaan! Hoe geweldig school ook is, je leert met een reden; het is allemaal voorbereiding op de praktijk. In April kan ik met een team voor een week naar een kerk in Los Angeles gaan. Het is een Spaanssprekende kerk die ontzettend gericht is op familie. Geweldig!! Zoals je misschien gemerkt hebt - familie heeft mijn hart. Ik geloof dat we als kerk, als mensen, gemaakt om als familie te leven. Onvoorwaardelijke liefde, intimiteit zonder angst voor de waarheid, elkaar trouw zijn en dienen - familie is één van de krachtigste dingen die deze wereld kent.
Op de reis zullen we samenwerken met de families in deze kerk; hen bemoedigen en opbouwen, van hen leren en als één familie achter hetgene aan gaan wat hun hart raakt: hun stad. Hier hoop ik deel van uitmaken!
Verder, het gaat goed met me (,mam), ik denk vaak aan ons koude Nederlandje, ik geniet volop, ik heb zin in de kerstvakantie en kan niet geloven hoe snel de tijd gaat!
Lieve allemaal, heb een geweldige kerst, een gelukkig nieuwjaar straks, ik denk aan jullie, mis jullie, hou van jullie! Tot over 5 maanden! Liefs, Rozemarijn
Ps. Over mijn reis: Mocht je me willen steunen; gebed zou geweldig zijn! Alle voorbereidingen, het toewerken naar de reis, gebed voor ons team, voor de kerk, en voor mijn financiën voor de reis - dat zou ik erg waarderen.
Mocht je het op je hart hebben om mij financieel te steunen, alle hulp is ontzettend welkom! Op dit moment heb ik het geld niet om te gaan, maar ik geloof dat ik op deze reis hoor te gaan. Dus ja, daarin zou ik alle hulp erg waarderen. :)
De reis is in totaal $450 en ik heb 9 januari een deadline van $100 dollar. Op deze site kan geld direct van een credit card naar mijn reis account worden overgemaakt: https://missiontrips.ibethel.org/transactions/new/2642
Ook zou het via mijn Nederlandse rekeningnummer kunnen. 2854545 t.n.v. R.J.W. van Diest. Bedankt!!
