Het is hier nu woensdag 9:23 's ochtends. Dag 2 in Redding, California in the USA!:) Mijn kamergenoot Kaitie is inmiddels vertrokken naar haar werk en ik zit in onze kamer te bedenken waar ik moet beginnen met mijn verhaal. Ik begin bij het begin!
Maandagochtend om half 6 ging mijn wekker. In plaats "Hmpf, ik moet werken vandaag" dacht ik "AAAAH, ik ga naar Amerika vandaag!". Koffer, gitaar en rugzak.. check. Iedereen de auto in en daar gingen we dan. Op Schiphol duurde het niet lang voordat we Judie en Eline vonden. Dat zijn mijn twee redelijk nieuwe vriendinnen, geweldige meiden die ook BSSM doen dit jaar. Ook Sietse kwamen we tegen, toekomstig BSSM-er die dezelfde vlucht had als wij. We hadden onze bagage ingecheckt en moesten nu dan toch echt afscheid nemen van onze gezinnen. En toen begon ons avontuur!
De eerste vlucht ging goed. Het was dan wel een vlucht van acht uur, maar wij hebben ons prima vermaakt! (Misschien vonden de mensen die voor ons zaten het niet zo'n fijne vlucht... hmm.) Wij waren vol enthousiasme en waren al flink plannen aan het maken voor komend jaar! Toen we geland waren, moesten we door de immigration dinges. Ik werd ondervraagd door een wat oudere man met een attitude van hier tot gunter. Hij kon zo uit een film gestapt zijn.. wat een figuur!
De tweede vlucht had 1,5 uur vertraging, die we doorkwamen met eten van de Chicken-fil-A en met sporadisch werkend internet. Na de tweede vlucht van zes uur kwamen we aan in San Francisco. Sietse zou de bus naar Redding nemen, wij een vliegtuig dat over een uur vertrok. Dus wij renden als de malle door het vliegveld, op zoek naar onze bagage. Na enige (veel) onduidelijkheid over de bagageband, vonden wij dan toch onze koffers. We namen afscheid van Sietse en zetten onze verhitte-achtervolging-snelheid weer voort. Bij de bagage check in werd ons verteld dat ons vliegtuig al aan het boarden was en dat hij geen koffers meer inchecken. Maar hij had schijnbaar medelijden met onze rode hoofden en zware ademhaling (woest gehijg dus, men we hebben hard gerend) en vertelde ons dat we misschien meer succes hadden bij de balie om de hoek. Weer rennen dus! En jawel, nog meer medelijden, ze hebben de koffers bij uitzondering ingecheckt. We vervolgden onze hardloopsessie, gelukkig zonder zware koffer, en hebben het gehaald! Gitaar Larry mocht zelfs (net als bij de andere twee vluchten) in de cabine ipv in het bagageruim waar het -50 graden celsius is. Officieel gezien had Larry wel -50 moeten doorstaan, waardoor mijn vreugde nog groter was.
Een uur later stapten wij het kleine vliegtuig uit en snoven de Reddingse lucht op. Op dat (ontzettend kleine) vliegveld ontmoetten we twee meiden, de een ging ook BSSM doen, de ander was haar kamer genoot. Wat een warm welkom! We hadden ons zelden zo vies en oncharmant gevoeld, en we werden geknuffeld, op de foto gezet en toegevoegd op facebook. De leukste spontane ontmoeting sinds tijden! Haha:)
Vervolgens werden we opgehaald door onze roommate. Dankzij haar optimisme en magische inpakkunsten, pasten alle koffers in haar auto en reden wij naar ons huisje. Su-per leuk. Street view werd ineens echt! Het huisje is geweldig, net als onze huisgenoot Kaitie. Het appartement heeft twee slaapkamers met een eigen badkamer en een gezamelijke woonkamer/keuken/eetkamer. Gisteren zijn we naar Walmart geweest, wat een beleving. ZO veel keus, niet normaal! En normaal brood en kaas kan ik wel vergeten. Helaas, chocopasta. Na inkopen te hebben gedaan, zijn we naar huis gegaan en hebben we pizza besteld. Sietse at mee, en bovenbuurvrouw Megan kwam ook spontaan mee-eten. Met z'n zessen 3 pizza's delen... leek mij wat weinig! Maar meer dan 3 stukken pizza kreeg ik echt niet naar binnen! (Dus ik heb net als ontbijt een stuk overgebleven pizza naar binnengewerkt. Hier kan het!:P) Halverwege kwam bovenbuurvrouw Faith ons vergezellen. Na het eten bleven we met de meiden over en hebben we bijzonder vreemd en geweldig gedanst in de woonkamer. Allemaal gekke meiden, ik voel me thuis!:)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten