Update:)

Wat ben ik toch ontzettend inconsequent. Misschien moet ik daar maar voor laten bidden. Misschien niet. Dus.... hierbij een update!

Ik ben hier nu twee weken en heb al bizar veel beleefd. In de eerste week heb ik heerlijk kunnen acclimatiseren, heb ik veel pizza gegeten en heb ik veel (HEEL VEEL) mensen ontmoet. De cultuur is nogal anders dan in Nederland. Ontzettend gastvrij, iedereen lijkt aardig en open te zijn, en iedereen is fine with everything. Maar.... (bereid je voor op een immens klaaggezang) over het eten ben ik niet te spreken. Sodeknetter, niet normaal. Wedstrijdje doen hoeveel conserveringsmiddelen we in 1 product kunnen stoppen? Yeah, sure! En je zou de grootte van sommige zakken cereals moeten zien... En zie hier, de snoepafdeling van Winco:

De obesitasafdeling.

En kaas is hier oranje en/of duur. Hinderlijk. Om maar te zwijgen over het brood. Mijn hemel.  Mijn mentale voorbereiding hierop was overduidelijk niet voldoende. Oh ja, het water smaakt hier naar chloor... (lang leve waterfilters.) En helaas zijn mijn kookkunsten ook niet fenomenaal... maar gelukkig hebben wij een fantastische Amerikaanse kamergenoot die ons leert koken en ons helpt ons aan te passen aan deze interessante cultuur!

Maar naast het eten vind ik het hier geweldig. Ik ben omringd door geweldige mensen die het mensen-van-thuis-missen minder maken. Laatst werden we spontaan uitgenodigd om bij een vriendin te eten die thuis woont. Het was geweldig om weer even in een familie-omgeving te zijn. Deed me denken aan thuis... We werden zo hartelijk verwelkomd, alsof we er al jaren kwamen. Toen we op het punt stonden naar huis te lopen, werden we naar een auto geleid terwijl ons werd verteld dat ze ons toch zeker niet naar huis lieten lopen! Vervolgens kregen we pumkin pie en een bus slagroom in onze handen geduwd (you can't eat pie without whipped cream!) en werden we naar huis gebracht. Sindsdien vraagt de moeder bijna elke avond of we weer blijven eten. Geweldig!

Verder gaan we sinds dinsdag naar school. We beginnen om half 1 met aanbidding in een zaal met 1200 andere leerlingen. De eerste week was er nog geen aanbiddingsteam (dat bestaat uit studenten, ze zijn nog bezig met de audities) en moesten we genoegen nemen met Brian and Jenn Johnson, Chris Quilala en Jeremy Riddle. Zo vervelend. (AAAH geweldig goed). Vervolgens krijgen we meestal 2 preken. Ge-wel-dig. Deze week spraken Bill Johnson en Kris Vallonton elke dag. Wauw, zo bizar goed. We hebben nu al zo veel geleerd!! Verder hebben we ook onze Revival Groups (RG) ontmoet. Dit zijn de "kleinere groepen" van zo'n 70 mensen. Mijn RGleader is Sheri Downs (oftewel Mama Sheri of Mama Bear). Een geweldige vrouw met een bijzonder groot moeder hart. Wauw. We hebben 1 keer per week een RG meeting en 1 keer per week spreken we af met onze Small Groups, met ongeveer 5 mensen van onze RG. Onze lesweek loopt van maandag tot donderdag, van half 1 tot ongeveer 6. We proberen fietsen te vinden zodat we niet hoeven te lopen of een lift hoeven te regelen.

Naast school  hebben we nog Activations. Dat is een middag/avond waarop je iets praktisch in de samenleving doet. Je mocht zelf 5 dingen kiezen, waaruit zij dan beslissen welke je gaat doen. Ik heb onder andere gekozen voor werken met kinderen van een basisschool, lunch aan daklozen geven, en nog drie dingen. Nu nog afwachten waar ik ingedeeld word!

Oh, nog even speciaal voor mijn mama: DANKJEWEL voor het wassen van al mijn kleren, het koken, het boodschappen doen en al het andere... Ik ben zo dankbaar.

We hebben nu al zoveel bijzondere dingen meegemaakt en geleerd. En dit is nog maar de eerste week! Ik kan niet wachten op wat God nog meer gaat doen.

Nou... dit was het wel weer denk ik! Bedankt voor het lezen van dit veel te lange bericht, ik mis jullie en tot blogs!:)

Lots of love,
Rozemarijn (of zoals Amerikanen het zeggen: Roohh-seh-mah-wrijn... of gewoon Rose :) )